Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Nihilo beatiorem esse Metellum quam Regulum. Et ille ridens: Video, inquit, quid agas; Conferam avum tuum Drusum cum C. Iam id ipsum absurdum, maximum malum neglegi. Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri. Sed quid minus probandum quam esse aliquem beatum nec satis beatum? Quod autem satis est, eo quicquid accessit, nimium est; Duo Reges: constructio interrete. Sed ne, dum huic obsequor, vobis molestus sim. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere?

Nonne videmus quanta perturbatio rerum omnium consequatur, quanta confusio? Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? Nos commodius agimus. Multoque hoc melius nos veriusque quam Stoici.

Quibus expositis facilis est coniectura ea maxime esse expetenda ex nostris, quae plurimum habent dignitatis, ut optimae cuiusque partis, quae per se expetatur, virtus sit expetenda maxime.

Nisi mihi Phaedrum, inquam, tu mentitum aut Zenonem putas,
quorum utrumque audivi, cum mihi nihil sane praeter
sedulitatem probarent, omnes mihi Epicuri sententiae satis
notae sunt.

Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque
ea sunt opiniones ac iudicia levitatis.

Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Quo tandem modo? Consequentia exquirere, quoad sit id, quod volumus, effectum. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia; Paria sunt igitur. Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat. Si longus, levis dictata sunt.

Ut in voluptate sit, qui epuletur, in dolore, qui torqueatur. Minime vero istorum quidem, inquit. Quippe: habes enim a rhetoribus; Quantum Aristoxeni ingenium consumptum videmus in musicis? De hominibus dici non necesse est.

1. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit.
2. Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset.
3. Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.

Idemne, quod iucunde?

Cum salvum esse flentes sui respondissent, rogavit essentne fusi hostes.

Sed fortuna fortis;

De quibus cupio scire quid sentias.

Nulla erit controversia.

Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Hic ambiguo ludimur.

Tum Piso: Atqui, Cicero, inquit, ista studia, si ad imitandos summos viros spectant, ingeniosorum sunt;

Restatis igitur vos;

Et certamen honestum et disputatio splendida! omnis est enim de virtutis dignitate contentio.

• Quae diligentissime contra Aristonem dicuntur a Chryippo.
• Vitae autem degendae ratio maxime quidem illis placuit quieta.

Ergo hoc quidem apparet, nos ad agendum esse natos. Pugnant Stoici cum Peripateticis. Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius. Nam Pyrrho, Aristo, Erillus iam diu abiecti. Frater et T. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Dempta enim aeternitate nihilo beatior Iuppiter quam Epicurus; Quis istud possit, inquit, negare? Ergo illi intellegunt quid Epicurus dicat, ego non intellego? Quae contraria sunt his, malane?